कोणता झेंडा घेऊ

अरे  वेड्यांनो, हात किती ? २. झेंडे किती? २. मग प्रश्न का?  कोणता झेंडा घेऊ हाती का? सध्याचे राज्य असे आहे की कार्यकर्त्यास कमीत कमी २ ते ३ झेंडे निवडणूकीच्या आधी आणि एखादा अपक्ष असे चार झेंडे बाळगावे लागतात. जर शिवसेनेच्यावर प्रेम असणारा कार्यकर्ता असेल तर त्याला प्रश्न पडण्याचे कारण नाही.   मतदार खरे प्रश्नात पडतात की कोणाला मत देऊ कारण एकालाच मत द्यायचे असते ना? छगन भुजबळ ह्यांच्या जाण्याने कार्यकर्त्यात जो संताप झाला होता तेव्हा कोणालाच हा प्रश्न पडला नाही. राष्ट्रवादी जेव्हा कांग्रेस पासून वेगळी झाली  तेव्हा कांग्रेस कार्यकर्त्याचा २००० मध्ये असा संभ्रम झाला नाहीं. बरे सेना आणि मनसे ह्यानी दोन निवडणूका लढवल्या आता कोणालाच झेंडा कोणता हाती घेऊ असा संभ्रम असण्याचे कारण नाही.  सेना छटपूजा साजरी करते मनसे नाही सेना अमराठीना लोकसभेवर पाठवते मनसे अजूनपर्यंत तरी नाही.  सेना मराठी माणसाच्यासाठीच आहे असा 'नक्की' विश्वास वाटत नाही तेव्हाच मतदार मनसेकडे वळतात.  सेनेचे आक्रमक रूप भावलेले मनसेकडे वळतात. सेनेत नाराज असलेले मनसेकडे वळतात. पण तसेच  मनसेतून लोकसभेच्या निवडणूकीनंतर  श्वेता परुळकर, प्रकाश महाजन "कोणता झेंडा घेऊ हाती ?" विचारतच परत सेनेत आले ना ?  लोकांचा ह्या राजकीय सर्कशीवराचा विश्वास उडाला असून "कोणता झेंडा घेऊ?" विचारणाऱ्याची दया त्यांना येईलच असे सांगता येत नाही.  देशात एवढे राजकीय झेंडे आहेत की हात कमी पडतील ? मराठी माणसाच्या हिताचा झेंडा मतदारांनी अजूनपर्यंत हाती ठेवल्यानेच ह्यांचे गाणे एवढे त्रासदायक वाटत नाही.  एक गोष्ट कार्यकर्त्यानी  समजून घ्यावी की महाराष्ट्राच्या राजकारणात कोणताही झेंडा असू देत त्याचा उद्देश एकच असावा. महाराष्ट्रवाद. जो पर्यंत तो टिकेल तोपर्यंत मतदान "रोटी कपड़ा मकान" असल्या लेवल पर्यंत जाणार नाही. (प्रत्येक M .P. आपल्या भागासाठी केंद्र आणि राज्य सरकारच्या विविध योजनांचा फायदा घेउन "बिजली सड़क पानी" देण्यास बांधील असतोच).